آیا معرفی بازار ظرفیت به پشتیبانی از استقرار سیستم‌های ذخیره انرژی مورد نیاز برای گذار استرالیا به انرژی‌های تجدیدپذیر کمک خواهد کرد؟ به نظر می‌رسد این دیدگاه برخی از توسعه‌دهندگان پروژه‌های ذخیره انرژی در استرالیا است که به دنبال جریان‌های درآمدی جدید مورد نیاز برای عملی کردن ذخیره‌سازی انرژی هستند، زیرا بازار خدمات جانبی کنترل فرکانس (FCAS) که قبلاً سودآور بود، به اشباع رسیده است.
معرفی بازارهای ظرفیت، در ازای اطمینان از در دسترس بودن ظرفیت آنها در صورت تولید ناکافی، به تأسیسات تولید قابل توزیع پول پرداخت می‌کند و این بازارها به گونه‌ای طراحی شده‌اند که از وجود ظرفیت قابل توزیع کافی در بازار اطمینان حاصل کنند.
کمیسیون امنیت انرژی استرالیا به طور فعال در حال بررسی معرفی یک مکانیسم ظرفیت به عنوان بخشی از طرح پیشنهادی خود برای طراحی مجدد بازار برق ملی استرالیا پس از سال 2025 است، اما نگرانی‌هایی وجود دارد که چنین طراحی بازاری تنها باعث می‌شود نیروگاه‌های زغال‌سنگ برای مدت طولانی‌تری در سیستم برق فعال باشند. از این رو، یک مکانیسم ظرفیت وجود دارد که فقط بر ظرفیت‌های جدید و فناوری‌های جدید بدون انتشار گازهای گلخانه‌ای مانند سیستم‌های ذخیره‌سازی باتری و تولید برق آبی پمپ‌شده تمرکز دارد.
دنیل ناگنت، رئیس توسعه سبد سرمایه‌گذاری انرژی استرالیا، گفت که بازار انرژی استرالیا باید مشوق‌ها و جریان‌های درآمدی بیشتری را برای تسهیل راه‌اندازی پروژه‌های جدید ذخیره‌سازی انرژی فراهم کند.
نیوجنت هفته گذشته در کنفرانس باتری و ذخیره‌سازی انرژی استرالیا گفت: «اقتصاد سیستم‌های ذخیره‌سازی باتری هنوز به شدت به جریان درآمد خدمات جانبی کنترل‌شده با فرکانس (FCAS) وابسته است، بازاری با ظرفیت نسبتاً کوچک که به راحتی می‌تواند توسط رقابت از بین برود.»
بنابراین، ما باید نحوه استفاده از سیستم‌های ذخیره انرژی باتری را بر اساس ظرفیت ذخیره انرژی و ظرفیت نصب شده مطالعه کنیم. بنابراین، بدون خدمات جانبی کنترل فرکانس (FCAS)، یک شکاف اقتصادی وجود خواهد داشت که ممکن است نیاز به ترتیبات نظارتی جایگزین یا نوعی بازار ظرفیت برای پشتیبانی از تحولات جدید داشته باشد. شکاف اقتصادی برای ذخیره انرژی طولانی مدت حتی گسترده‌تر می‌شود. ما می‌بینیم که فرآیندهای دولتی نقش مهمی در پر کردن این شکاف ایفا خواهند کرد.
سازمان انرژی استرالیا (Energy Australia) در حال ارائه یک سیستم ذخیره‌سازی باتری ۳۵۰ مگاوات/۱۴۰۰ مگاوات ساعت در دره لاتروب (Latrobe Valley) است تا به جبران ظرفیت از دست رفته ناشی از تعطیلی نیروگاه زغال‌سنگ یالورن (Yallourn) در سال ۲۰۲۸ کمک کند.
شرکت انرژی استرالیا همچنین قراردادهایی با بالارات و گاناوارا و همچنین توافقی با نیروگاه تلمبه ذخیره‌ای کیدستون دارد.
نوجنت خاطرنشان کرد که دولت نیو ساوت ولز از طریق توافقنامه خدمات انرژی بلندمدت (LTESA) از پروژه‌های ذخیره‌سازی انرژی حمایت می‌کند، توافقی که می‌تواند در مناطق دیگر نیز تکرار شود تا امکان توسعه پروژه‌های جدید فراهم شود.
او گفت: «توافقنامه ذخیره انرژی فرماندار نیو ساوت ولز به وضوح مکانیسمی برای کمک به طراحی مجدد ساختار بازار است. ایالت در حال بررسی پیشنهادهای اصلاحی مختلفی است که می‌تواند نابرابری‌های درآمدی را نیز کاهش دهد، از جمله چشم‌پوشی از هزینه‌های شبکه، و همچنین از طریق ارزش‌گذاری خدمات ضروری جدید مانند کاهش تراکم شبکه برای افزودن جریان‌های درآمدی احتمالی برای ذخیره انرژی. بنابراین افزودن درآمد بیشتر به طرح توجیهی نیز کلیدی خواهد بود.»
مالکوم ترنبول، نخست وزیر سابق استرالیا، در دوران تصدی خود، توسعه برنامه Snowy 2.0 را هدایت کرد و در حال حاضر عضو هیئت مدیره انجمن بین‌المللی برق آبی است. او گفت که ممکن است برای حمایت از توسعه ذخیره‌سازی انرژی بلندمدت جدید، هزینه‌های ظرفیت مورد نیاز باشد.
ترنبول در این کنفرانس گفت: «ما به سیستم‌های ذخیره‌سازی نیاز خواهیم داشت که دوام بیشتری داشته باشند. پس چگونه هزینه آن را پرداخت می‌کنید؟ پاسخ واضح این است که برای ظرفیت هزینه کنید. بفهمید که در سناریوهای مختلف به چه میزان ظرفیت ذخیره‌سازی نیاز دارید و برای آن هزینه کنید. واضح است که بازار انرژی در بازار ملی برق استرالیا (NEM) نمی‌تواند این کار را انجام دهد.»
زمان ارسال: ۱۱ مه ۲۰۲۲
